Moedig

Je ziet het niet meteen, maar Moedig confronteert je. Niet met een luid statement, maar juist door stil te zijn. Door open te zijn. Het beeld staat daar in zachtheid – onverzettelijk, transparant en stevig geworteld. Het roze albast is zacht van kleur, met een natuurlijke variatie die spreekt zonder opsmuk, maar met een sterke, stille aanwezigheid.

In dit beeld voel je de innerlijke spanning: het moment waarop je besluit je waarheid te leven, je grenzen aan te geven – ook als je nog twijfelt, ook als je bang bent. Moedig ontstond in een periode van onzekerheid, tijdens de COVID-tijd in Frankrijk. Twee keer had ik me aangemeld voor een beeldhouwweek, en even vaak annuleerde ik – uit angst, uit twijfel. De derde keer ging ik. Vastbesloten. Niets zou mij tegenhouden. En ik wist meteen: dit beeld moest symbool staan voor wat het betekent om moedig te zijn.

De woorden van Nelson Mandela, mijn grote inspiratie, hebben me vaak geleid – om in beweging te komen of om juist vol te houden.

Moedig is geen gewoon beeld. Het is een bewuste keuze om niet te stoppen. Om schoonheid niet te verharden, maar ruimte te laten innemen in volle kwetsbaarheid. Wie bij dit beeld stilstaat, voelt het: dit is een uitnodiging om trouw te zijn aan jezelf – met alles wat je al bent én alles wat je nog mag worden.